Poslije velikih, često nadljudskih napora na spasavanju života u operacionim salama, naročito u vrijeme rata, tokom epidemija ili prirodnih katastrofa, gdje je njegova uloga mnogo puta bila presudna, anesteziolog Milan Švraka može s pravom tvrditi da je ovaj poziv, zapravo, njegova životna sudbina.
Iskustvo sticano tokom tri decenije u Bolnici Gradiška ali i drugim ustanovama, nakon specijalizacije primijenio je u praksi.
Tokom poslednjeg rata, u Bolnici, na prvoj liniji, na obali Save, gdje su operacione sale bile izolovane debelom daskom i vrećama sa pijeskom, Švraka je doživio vatreno krštenje u svojoj struci.
Opisuje to kao izuzetno delikatno, odgovorno i jedinstveno u medicinskoj praksi. Stubovi anestezilogije bili su tada Milan Švraka i Zoran Popović a kasnije njima se pridružio Rus Vladimir Vasiljevič Hirjanov.
-Zoran i ja smo dežurali svakog drugog dana, radili vikendima, bez pauze i odmora.Bili smo fokusirani samo na pacijente, na vojnike, na djecu i ostale iz ratnih područja susjedne Hravtske ali i povrijeđnih, ranjenih, osakaćenih sugrađana tokom bombardovanja iz Hrvatske te spektra drugih povreda uzrokovanih ratom – ispričao je Švraka za Srpskainfo.
On je svoja ratna isksutva, u to vrijeme ali i kasnije često iznosio na skupovoima anesteziologa, posebno u funkciji predsjednika Udruženja anesteziologa Republike Srpske.
-Objašnjavajući kolegama u drugim zdravstvenim centrima, obim i suštinu posla u delikatnom ratnom periodu, što je mnoge veoma interesovalo, odgovarajući na njihova pitanja, koliko nas zapravo tu radi, koliko ima anesteziloga u Bolnici Gradiška, kakva su naša ratna isksutav, odgovore su slušali u nevjerici – prisjetio se Milan Švraka, teških trenutaka, dana i godina svoje anesteziološke prakse.
O tome je, takođe govorio i za potrebe dokumentarnog filma o Bolnici, čije sniamnje je u toku.
-Mi smo, u takvim prilikama, primarno govorili o poslu a ne izvršiocima, jer nam to nije bila bolja strana, zbog nedovoljog broja. Pa ko radi, kada, ko dežura, pitali su a čuvši naš odgovor, uzvraćali, da nismo normalni i da za takve primjere, do tada, nisu čuli – svjedoči Švraka o najtežim danima svoje anesteziološke prakse.
Kao nagradu za takav rad, pojašnjava, 2000. godine dobili smo, svojevrsnu nagradu, status anesteziloške službe. Do tada je anestezija bila odjeljenje u sastavu bolničke hirurgije.
-Imali smo izvanredne hirurge sa kojima smo i mi, anesteziolozi stasavali. Oni su se izuzetno dobro snalazili u svim, nepredvidivim situacijama i zajedno smo činili nadljudske napore na spasavanju teško povrijeđenih, ranjenih pacijenata. O tome se munjevito, na daleko pročulo, čime smo dizali rejting Bolnice, i intenzivne njege, i hirurgije, i Gradiške u krajnjem smislu – uvjeren je naš sagovornik, veoma poštovan i uvažen u svojoj sredini.
Milan Švraka podsjeća da su u ratu u Bolnici dobili i prve respiratore, a kasnije nabavili i drugu opremu.
-Sjećam se svojih početaka, čak jedne anegdote kada su me, tada iskusni i ugledni ljekari, hirurg Petar Danilović i ginekolog Remzo Suhonjić pitali, šta znam o anesteziji a ja odgovorio da ne znam ništa ali da ću uskoro znati sve. Oni su mi tada objasnili suštinu poziva za kojeg sam se opredijelio, kazali su da ću uvijek biti u sjenci hirurga ali da je ta moja uloga nezamjenljiv, da je ona servis ostalim službama. Pacijenti pamte uglavnom hirurga i o njemu pričaju a o anestetičaru, sasvim rijetko – prisjetio se Milan Švraka svog ulaska u sferu važne specijalističke djelatnosti, koja je i sada u vrijeme epidemije krone, kao i u doba rata, potom dramatičnih poplava karakterističnih za Gradišku, ponovo u prioritetu po važnosti ali i odgovornosti.
-Vjerujem da smo u ovih trideset godina, učinili veoma mnogo na afirmaciji struke u Gradiški i regionu. Došla je nova generacija mladih kolega koji primjenom modernih tehnoloških dostignuća i procesa, oni mogu još uspješnije sačuvati ljudske živote u kritičnim trenucima – smatra Švraka koji je godinama bio predsjednik Udruženja anesteziologa Republike Srpske.
On pominje Nikolu Ljucovića, Moniku Gašević Kasagić, Jelenu Karan, Anitu Švraka koja je načelnica Anestezije u Bolnici Gradiška kao novu i pouzdanu genraciju svojih te anslednika Zorana Popovića. Posebno je srećan što je njegova kćerka u Njemačkoj na specijalizaciji, iz oblasti anestezije, a to je dokaz da je njegova uloga u porodici ali i zdravstvu, u društvenoj sredini, imala značaj i važan uticaj.
Porodica, politika i voćnjak
Milana najviše usrećuju njegovi najbližili, naroročito sin Boško koji nosi djedovo ime i unuk. Vikendom je najčešće u rodnom Razboju kod Srpca gdje ima mini voćnjak a više godina je i poslanik u Narodnoj Skupštini Republike Srpske.
srpskainfo.com
0