TESLIĆ – U Čečavi, jednom od najvećih sela teslićke opštine, meštani verno čuvaju uspomene na istoriju svoga kraja, ljude i događaje koji su obeležili nekoliko vekova.
O tome svedoče mnogi dokumenti, članci iz novina, crno-bele fotografije, priče i beleške… Ovo mesto, priča Mitar Gačić, prednjačilo je u društvenim aktivnostima, izgradnji boljeg i srećnijeg života. Tako je “Srpska riječ” u sredu 31. marta 1910. godine objavila da u Čečavi kod Teslića, od 1907. godine postoje čitaonica, knjižnica i pevačko društvo, sve pod imenom “Srpsko kolo”. Prvi istorijski zapis o Čečavi potiče iz 1323. godine, zabeležen u jednoj bosanskoj povelji. Tom poveljom bosanski ban Stjepan i brat mu Vladislav nagrađuju kneza Grgura Stipanovića darujući mu u večnu baštinu pet sela među kojima i Čečavu. Mnogo godina kasnije, u “Oslobođenju” od 1. februara 1955. godine objavljena je vest da je u Čečavi izgrađen društveni dom a u njemu ambulanta, mesni odbor i Pošta.
On se seća da su njegovi učenici peške i po dva sata hodili do škole ali se to nije loše odražavalo na učenje. Ništa u životu ne vredi takve lepote i divnih osećanja, nego kada se sretnu školski drugovi, generacija koja je ovde ulazila u svet beskrajnih puteva, maštala kojom stazom će stići do dalekog cilja u magli detinjih snova, kazao je bivši školarac iz Čečave Branko Perić. Njegov školski drug Radomir Stanojević opsednut je budućnošću svoga sela.
-Samo ukoliko omladinu zaposlimo, naše selo će živeti a školsko zvono odzvanjati, kao nekada. Imaće nove generacije o čemu pričati – poručio je Stanojević. Emocije pretočiši u reku uspomena izneo je Ranko Bjelac, obraćajući se svojim drugovima koji su seli u klupe stare škole, kao nekada.
– Odrastali smo u velikom siromaštvu ali to nas nije sprečilo da uspemo – raportirao je Bjelac. Ostoja Toprek, bivši đak i nastavnik ispričao je kako su, bosonogi trčali prašnjavim putevima i igrali se u cvetnim livadama, kao njlepše izvezenom tepihu priorode. Cvijeta Gačić Udovičić je nedavno penzionisana. Njena škola u Čečavi je, kaže, hram koji je odredio njen život.
-Srećna sam i uzbuđena. Mojim unučićima ću, podstaknuta ovim susretom, pričati o oživljenim uspomenama iz detinjstva i svoga rodnog sela. To je moj doprinos čuvanju sećanja na Čečavu koja je uvek u meni, kao zavet i oslonac – ispričala je Cvijeta na času istorije u učioni stare škole. Pored ovog objekta je moderno igralište koje su davno, dobrovoljnim radom, izgradili meštani.
Na crno-beloj fotografiji, kao važnom seoskom dokumentu, zapisan je datum, 18. juni 1983. godine sa imenima akcijaša. To su Boško Đukanović, Mile Nedić, Radovan Prodić, Radman Mandić, Novo Prodić, Rade Kuč i Stojan Gačić.
Raskućavanje
Stanovnici Čečave, u vreme okupatorskih vlasti Turske i Austrije trpeli su veliki zulum i poniženja. U “Srpskoj reči” (22.juli 1910.) u tekstu “Raskućavanje” piše da su Blagoje Kovačević, Luka Pejčić, Kosta Simunić i Gavro Prodanović kažnjeni višednevnim zatvorom i novčanom globom zato što su “žirili krmke u šumi”, kresali grabove grane bez dozvole, napasali koze pored državnog puta.
